Brief van Francis aan de familie
Juli 2003

Ongeveer zeven jaar geleden - het tijdstip doet er niet toe - ontmoette ik een fris-ogende, mooie, knappe dame van middelbare leeftijd. Het (nood) - lot heeft dat zo gewild. Pijnlijk, tragisch zelfs, is het verhaal dat ertoe heeft geleid dat ik op die bewuste dag op de plek - van - ontmoeting - was...

Het "LOT" dus...

Zoals dat gaat bij ontmoetingen stelden wij ons aan elkaar voor...
Zij keek een beetje raar op bij het horen van mijn naam, maar ik niet van de hare... Ik had die al wel eerder gehoord. Maar terwijl ik haar hand (van de kennismaking!) nog vast had, ging er iets door mij heen waarvan ik het gevoel nauwelijks kan omschrijven.
Ik wist (nog) niet wat er te gebeuren stond, Nu, pakweg zeven jaar later dus, besef ik het maar al te best! Niet alleen stond ik op de drempel van een nieuw leven dat ik nu kan delen met de meest waardevolle schat op aarde, maar ook viel mij de grote eer te beurt vanaf dan te kunnen en te mogen deel uitmaken van een van de roemrijkste families uit de geschiedenis van Vlaanderen:

DE FAMILIE VANAUTGAERDEN

Een geslacht van zeer levenslustige, correcte, energieke, ondernemende, intelligente en zeer nauwgezette mensen!
Ik waardeer dan ook ten zeerste dat ik tot uw familiekring ben kunnen toetreden en dat ik bij jullie allen aanvaard ben. In de loop van de voorbije jaren heb ik de kans gehad u te leren kennen als een uitermate hoffelijke familie.
Uw wapenschild is dan ook een symbool van eerlijke trots waarop u allen terecht fier mag zijn!

Francis